EDINBURGH AIRPORT

Bijna kan ik boarden. Vanuit hier many thnks voor het volgen van het reisblog. Gelukkig heb ik nog een paar dagen vakantie om het compleet te maken.

Op verzoek ( en met wat tegenzin) heb ik toch mijn fotogenieke zelf gisteren op de foto gezet. De resultaten hiervan komen nog ( Wat een cliffhanger niet?)

Lotsof Love.... bye

Vera

Inverness

Nou het is me wel een avontuur hoor dat openbaar vervoer

Nadat er gisteren 3 ferries gecancelled waren ging die van 15.00 gelukkig wel. Het was een heftige vaart naar de overkant maar we zijn veilig aangekomen in Armadale.

In de Lonely stond dat het klein was, maar er was echt niet meer dan een bushalte, postkantoor, en een koffie 'shed'. In Schotland doen ze niet de moeite om ferry en bus tijden aan elkaar aan te sluiten. Dus moet is 2 uur wachten tot de bus naar Portree ging.

Samen met nog wat meer gestrande passagiers hebben we gezellig pies and ham soup gegeten. Oftewel erwtensoep. Uiteindelijk was ik om 18.30 in Portree, waar we met wat mensen wat gegeten hebben.

Vanochtend met de trein naar Inverness. Net ingecheckt. Leuk guest house. Nu de stad in want de zon schijnt zowaar !!

Bye

Mallaig

Na een droge en warme nacht in Fort William en een uitstekend ontbijt vertrok om 10.20 The Jacobite naar Mallaig.

Het is een prachtige trein, het hij rijdt werkelijk door een adembenemende omgeving. De mooiste tot nu toe. Het weer is erg wisselend, de ene minuut komt het met bakken uit de hemel, en het volgende schijnt de zon.

Helaas hier in Mallaig is het niet de regen of de zon, maar de wind die roet in het eten gooit. Het plan was om de ferry van 13.45 naar Armadale te nemen. Helaas staat de wind de verkeerde kant op en is hij gecancelled. Over 20 minuten weet ik of de ferry van 15.05 wel of niet gaat.

Het blijft spannend; als hij wel gaat en ik straks aan de andere kant sta weet ik niet of er genoeg bussen rijden naar Portree, maar goed dan moet ik anders maar voor de taxi gaan. Mocht hij niet gaan dan moet ik om 16.00 weer terug met de trein naar Fort William. En dan ga ik er maar van uit dat ik daar wel een slaap plek kan vinden. Gisteren was het er uitgestorven. Dan zal ik verder moeten met de bus naar Inverness, want de trein doet er 7 uur over en kost 70 £!!! Terwijl de bus er 2 uur over doet en slechts 10£ is Bizar niet?

Maar goed ik ben benieuwd waar ik vanavond beland.

FORT WILLIAM - The real big Ben Dag 3 - 21 September - Maandag

Ik besluit Oban een tweede kans te geven. Mijn trolley laat ik achter op het station en besluit toch Mc Caig' s Tower te bekijken. Terwijl ik omhoog loop begint het weer te regenen. Binnen de kortste keren loop ik te soppen in mijn schoenen. Lang leve de festival poncho!

Op de terugweg spot ik een internetcafé waar ik na een warme koffie eindelijk de eerste foto's kan uploaden. Ondanks dat ik alle tijd heb (ruim 2.5 uur) vliegt de tijd voorbij en kan ik in de trein weer droge sokken aantrekken.

Rond 16:00 verschijnt langzaam de berg Ben Nevis aan de horizon. 1344m hoog. De hoogste in Groot Brittannië. Ondanks dat veel straatjes en huizen al aan HP doen denken is op Ben Nevis echt een deel van Harry Potter & the philospers stone opgenomen. In de winter moet het ook een perfecte plek zijn om de snowboarden. Wauw hij is echt 'Huge'!

In Fort William zoek ik als eerst de 6 Caberfeidh B&B op. Een grappig klein bol manneke trekt op de veranda de trolley uit mijn hand en begint van alles te brabbelen. Binnen ziet de missies dat ik er geen klap van versta. Ze maand haar man 'to leave the gaelic! and speak proper englisch'! ' Sorry dear, you know men. They only can think from the nek down'

De kamer zit vol met tierelantijntjes en je kan zien dat ze echt hun hart en ziel in de B&B gestoken hebben. Na nog een paar droge sokken en het omwisselen van mijn natte boots voor mijn sneakers ga ik het stadje in op zoek naar iets eetbaars, het liefst iets met groente of fruit.

Fort William is verlaten, en hoe later op de avond het wordt hoe harder het gaat regenen. Ik kan niet echt een leuke plek vinden en besluit de mega supermarkt Morrisson op te zoeken. Daar kon ik niet omheen bij aankomst op het station vanmiddag. Omdat ik toch wel erg naar een warme douche verlang haal ik wat sla, brood en brie en trek ik me terug op 6 Caberfeid.

Na een warme douche, smakelijke maaltijd en een aflevering van Bones is het tijd om te gaan slapen. The Mr. & Ms. verwachten me morgen stipt om 08.30 aan het ontbijt.

Fort william effe snel..

Ik zit in de plaatselijk bibliotheek van Fort William en het is hier droog en warm.

Ik heb helaas maar 2* 15 min per dag op het internet.....

Zowel in Oban als Fort William is het honden weer... Ik ga straks aan mijn derde paar droge sokken beginnen. Voordeel van de trein is dat het lekker lang duurt en ook droog is.

bye bye

OBAN - Just not my cup of tea Dag 2 - 20 September - Zondag

Het bed was prima, de nachtrust iets minder maar het ontbijt maakt alles weer goed. Om 09.15 loop ik goedgemutst naar Weaverly Station en bedenk dat ik nog een keer terug wil naar Edinburgh wanneer ik wel wat meer bagage mee terug kan nemen.

Strikt op tijd vertrekt de scotrail richting Glasgow Queen Street. Voor een zondag is het erg druk in de trein. Echt heel bijzonder is het stuk tussen Edinburgh en Glasgow niet. Rugby stadion Murrayfield is het meest indrukwekkend.

In Glasgow heb ik een klein uurtje de tijd voordat de trein naar Oban vertrekt. Ik neem de moeite om naar buiten op George square rond te kijken. Echt veel zin om met de trolley door Glasgow heen te rennen heb ik niet.

Dan toch maar de cappuccino van de Costa uitproberen. Volgens de reclameborden vind 70% van de koffieliefhebbers de koffie lekkerder dan die van de Starbucks. De koffie is groot, lekker en ik kan rustig neerploffen aan een tafeltje. Na een uurtje bladeren in de Lonely en wat schrijven in mijn Journal nestel ik me in coach D voor een rit van ruim 3 uur.

Het is heerlijk naar buiten turen naar het prachtige landschap. Geen ipod's op max. volume, geen irritante telefoongesprekken, alleen een vrolijk fluitende conducteur. Ik voel me bijna schuldig als ik met de camera al klikkend door de trein wat foto's probeer te maken. Dat valt nog niet mee in een rijdende trein. En ondanks dat de bomen voor een geweldige groene omgeving zorgen is het erg lastig om er tussendoor te fotograferen. Timing is everything!

De West Highland Line is prachtig. Omdat de herfst hier ook al inzet is het erg kleurrijk. Ik vermaak me prima met mijn camera en verken met behulp van een boek de diafragma, ISO en sluitertijd. Hopelijk hebben ze vanavond in Oban een plek waar ik de foto's kan uploaden.

Inmiddels begint iedereen in de trein redelijk aan mij en de camera te wennen. Zo hier en daar krijg ik wat tips van de locals wat er wanneer nog op de route zal verschijnen. Een wat oudere dame met een enorme D&G zonnebril op, (wat nogal ironisch op mij overkomt met dit weer), zegt Nederland goed te kennen. ' Pretty flat isn't it Dear?' Als ik vraag waar ze geweest is, verteld ze dat ze 3 keer over Nederland heen is gevlogen op weg naar Mallorca.

Hoe dichter de trein bij Oban komt hoe slechter het weer. De Lonely omschrijft Oban als een rustiek stadje aan het water met adembenemend uitzicht. In de zomer is het vast prachtig als je in de zon je bootje aanlegt in de haven. Maar voor mij is het stadje iets te rustiek en de 'stunning views' zijn met die weer ver te zoeken.

The Corran House werd omschreven als een hostel maar in werkelijkheid is het een klein hotel met een grote keuken waar je zelf kunt koken. De kamer is prima en erg ruim. Het bad heeft helaas geen douche of sproeikop. En net als in de rest van Schotland heeft de wastafel twee verschillende kranen voor warm en koud; erg lastig om je haar te wassen.
Doordat het erg bewolkt is lijkt het al snel te gaan schemeren. Snel loop ik toch nog even het stadje door. Erg veel te beleven is er niet, en veel is al dicht. Ik besluit toch maar niet in het donker de afgelegen Mc Caig's te tower te bekijken. Misschien morgen in het daglicht.

Ik besluit nog een keer naar het station te lopen. Ik ben er nog steeds niet over uit of ik met de bus of de trein naar Fort William ga. Na Oban heb ik wel weer zin om in een echt stadje rond te lopen, en de bus gaat stukken sneller. Dan hou ik meer tijd over in Fort William.

Aan de baai zit een self service familie restaurant; Mc T's. Vanaf buiten ziet het er prima uit om rustig wat te eten en te lezen. Ik bestel de 'macaroni and cheese' en krijg naast iets wat lijkt op een lasagne van mega macaroni ook nog een half bord patat. Vreemde combinaties hier!

Na het eten ga ik snel weer richting de warme kamer. Ik vermaak me met BBC1 Scotland. Ik heb geluk dat ze net nu de leukste aflevering van Top Gear uitzenden. Ze doen een testrit met het kleinste autootje ter wereld en crossen het hele kantoorgebouw van de BBC door, lift in en weer uit. Briljant!

Stiekem hoop ik dat Oban ' s avonds misschien nog een verassing in petto heeft. Dus ik loop gewapend met camera nog een keer naar buiten. Het blijft echter bij het fotograferen van wat lichtjes. Wat nog niet mee valt trouwens. 'Let just call it a day!'

EDINBURGH - Shopping Paradise! Dag 1 - 19 September - Zaterdag

Het is een tijd geleden dat de wekker op zaterdag zo vroeg ging. Het weer ziet er goed uit en gisteren heb ik het voor elkaar gekregen om alles wat ik mee wilde in mijn nieuwe trolley te proppen. So Scotland here I come!

Eigenlijk was het de planning om rond 6:30 fris en fruitig het bed uit te springen, dat wordt toch maar 06:55. Ik moet immers pas om 07:00 uur de deur uit. Het grote voordeel van op reis gaan met jezelf is dat je zomaar kan besluiten om het ontbijt over te slaan ( sorry mam, zo heb je me niet opgevoed). En ach mocht ik het vliegtuig missen dan heb ook alleen ik er maar last van ?

Terwijl ik met mijn nieuwe trolley de rest van de Vijfhoek wakker maak door over de kleine keitjes heen te rollen, heb ik voor het eerst het gevoel dat ik 'weg' ga uit Haarlem. Ik kan nog niet echt zeggen dat het een vakantiegevoel is, maar ik sta toch redelijk rustig op de 300 richting Schiphol te wachten.

Ondanks dat ik de afgelopen 10 maanden deze rit bijna dagelijks heb gemaakt verbaas ik me er over dat me nu toch andere dingen opvallen. De dauw tijdens deze zaterdagmorgen zorgt ervoor dat de rode opkomende zon, en nog slapende zwart - witte koeien mijn door sleur en stress ingedommelde creatieve geest doet ontwaken. (PFf wat een zin niet?) Helaas leent de scheurende en schokkende 300 zich niet voor de nieuwe Sony Alpha 350 dus met de compacte camera maak ik de eerste vakantiekiekjes. (Helaas doen ze hier bij het easyInternetcafé niet aan USB, dus de foto's houden jullie tegoed)

Je zou denken dat als je vooraf online incheckt bij de KLM je redelijk snel door de bagage drop bent. Echter niets is minder waar. Effe serieus! Wat een gekkenhuis! En dan sta ik natuurlijk ook nog in de verkeerde rij (of zou iedereen dat denken?).

Een of andere Ethiopiër moest zijn koffer openen om er pakken stroopwafels en haribo snoepjes uit te halen. Arm schaap, daar gingen z'n stroopwafels. Het openen van de koffer bleek echter niet het grootste probleem, het weer dicht doen wel. Ik zal alle flauwe grappen over Ethiopiërs en hun gewicht achterwege laten, maar laten we zegen dat hij wel wat meer stroopwafels had mogen eten om z'n koffer weer dicht te krijgen. Pfff rustig tot 10 tellen dan maar.

Na de douane die redelijk teleurstellend was ( geen bagage controle, geen knappe vent die fouilleert,en mijn riem vanochtend voor niets afgelaten) ga ik snel geld wisselen en werk ik toch ook nog maar een cappuccino en een croissant naar binnen. Vervolgens met flinke pas naar Gate D49 (waarom heb ik ook altijd de gate die het verst lopen is? ) om daar als een schaap in de rij te gaan staan.

Het leuke is wel dat we ook de verste baan hebben waardoor ik zo goed als weer thuis ben bij het opstijgen. Erg leuk om Haarlem in het mini te zien, net als de sluisjes bij IJmuiden en een indrukwekkend groot windmolenpark in de Noordzee. ( Missen jullie de foto's al?)

De vlucht was kort, bondig en saai. Ik zat gelukkig aan het raam, want de persoon naast me, leefde geloof ik nog wel maar zei niet veel, nou ja eigenlijk niets. Netjes op tijd (met een uur tijdverschil) arriveren we in het bewolkte, natte met 12 graden Schotse Edinburgh. Mmm het weer in Amsterdam was beter.

Na de paspoort controle neus ik nog even rond op Edinburgh airport en verwissel m'n euro' s voor ponden in de knip. Op naar de Airlink 100. Voor de HP fans; klinkt als de Nimbus maar helaas is het ‘slechts' de bus naar Edinburgh Waverly station. Het is weer even wennen dat iedereen links rijdt. Waarschijnlijk ligt het aan het feit dat heel Prinsess st open ligt, maar wat een verkeer! Dit is nog idioter dan Parijs. Braaf links lopend tussen het winkelend publiek baan ik me een weg naar het Elder York Guest House.

Helaas kan ik nog niet inchecken, maar de eerste indruk is goed. Het doet erg victoriaans aan, en het ziet er veilig en schoon uit. Ik laat mijn trolley achter en begin te voet aan mijn ontdekkingsreis door Edinburgh. Shopping center St. James blijkt vol met verassingen te zitten. Praktisch: Poundland Voorzieningen: schoon toilet en internetcafé Bizar: Lunch! Wat krijg je als je een baguette ham and cheese besteld; Een half afgebakken baguette met ham en geschaafde stukken cheddar cheese, geserveerd met tortilla chips. Ik hoop niet dat dit echt Schots voer is. Dat beloofd nog wat.

Inmiddels lijkt het weer hoog zomer in Edinburgh dus loop ik terug naar Elder York Guest House. Na de check - in verwissel ik in de gezellige eenpersoonskamer mijn laarzen voor de sneakers en trek al het overbodige uit mijn rugzak. Om te zorgen dat ik morgen geen ' unpleasant surprises' tegenkom loop ik alvast Waverly Station in. Daar haal ik alvast mijn advace payed single tickets op voor de treinreis van morgen.

Met de Lonely als gids begin ik bij Edinburg Castle aan een walking tour. New College en de traptrede' s van Milne's Court doen me direct denken aan 'diagon alley' Victoria terrace en the Grassmarket zijn prachtig en heerlijk om rond te hangen. De rest van de tour doet me weinig. Dus maar weer terug naar Princess st.

De winkels in Edinburgh zijn op zaterdag tot 19.00 open. Alle tijd om Jenners en Marks & Spencer te verkennen. Tegen zessen is het ineens wel erg druk in de straten dus sluit ik de avond af met het easy Internetcafé en de Burger King.

De rest van de avond en nacht heb ik 'genoten' van het drukke en gezellige nachtleven van Edinburgh. Tip van de dag; Wanneer je een kamer boekt bij The Elder York Guest House vraag dan om een kamer die niet grenst aan de drukke straat York Place. Op een zaterdagavond kun je genieten van het rokende pub publiek de krijsende sirenes en het nooit afnemende verkeer.

Weltrusten

Geef Vera extra fotoruimte kado!

Halò,

Boven dit verhaaltje staat demooie link; 'Geef Vera extra fotoruimte kado! '

Inmiddels heb ik van een trouwe fan

Met deze extra 100 stuks heb ik voorlopig genoeg ruimte om alles te plaatsen. Het is daarom wellicht wat zonde om op het linkje te klikken.

mar sin leibh

Vera